Poligrafia to dziedzina techniki zajmująca się wydrukiem.
Historia poligrafii sięga aż do czasów starożytnych. W starożytnym Egipcie został wynaleziony papirus, na którego powierzchnię nanoszono różne znaki. Stemple z papirusu trafiały aż z Egiptu przez Bliski Wschód do Azji. Kolejnym ważnym etapem w historii było odkrycie pergaminu. Jest to materiał piśmienniczy ze skór zwierzęcych wynaleziony na Bliskim Wschodzie.
Prawdziwą rewolucją okazał się wynaleziony w 105 roku w Chinach przez Cai Luna papier czerpany. Jest to rodzaj papieru wyodrębniony w procesie czerpania, na który składają się dwa etapy. Pierwszym jest wyodrębnienie pojedynczych włókien z surowców roślinnych, a następnie procesu formowania papieru i odwadniania go na specjalnie do tego przeznaczonym sicie. Do wyrabia papieru czerpanego używano drzewa morwowego i wodnej zawiesiny złożonej z rozdrobnionej i zmielonej kory.
W dawnych czasach poligrafia polegała na powielaniu tekstu przepisując go, a druk polegał na nanoszeniu obrazu metodą. Najbardziej przybliżoną do współczesnej poligrafii czynnością był wykonywany na papierze estampaż (gdzie wykorzystywano papier czerpany). Kolejnym krokiem historii poligrafii był niewątpliwie na Dalekim Wschodzie był wydrukowany buddyjski zwój z zaklęciami. Datuje się go na około 710 rok, jednakże to w 868 roku została wydrukowana książka i to właśnie ten moment pokazał, że można zacząć nie tylko kopiować pojedyncze strony, ale także duże publikacje. W piętnastym wieku jednak największy sukces osiągnął Jan Gutenberg drukując biblię.
W roku 1862 został wynaleziony papier powlekany.
Estamż - czyli technika masowego wykonywania odbitek z napisów wyrytych w kamieniu.
W siódmym wieku Chiny wykonywały pierwsze druki drzeworytnicze na papierze.
