Krojenie – polega na podzieleniu materiału na części w taki sposób, iż po procesie nie występuje ubytek w postaci odpadu, tzn. poszczególne części da się do siebie przyłożyć i będę one tworzyć całość. Proces krojenia przeprowadza się na krajarkach: jedno- i trójnożowych. Krojenie ma kilka odmian, m.in.:
• przekrawanie – to krojenie materiału na dwie części wzdłuż linii prostej,
• wykrawanie – charakteryzuje się krojeniem materiału wzdłuż linii krzywych,
• perforowanie – polega na wykonaniu dziurkowania wzdłuż linii,
• bobinowanie – jest rodzajem krojenia, w którym wstęgę z dużego zwoju, kroi się na mniejsze zwoje,
Krajarki, inaczej nazywane gilotynami, to maszyny stosowane w introligatorstwie. Krajarki mogą być jednonożowe lub wielonożowe – służą do cięcia, krajania i przekrawania ułożonych wielowarstwowo arkuszy papieru, czy bloków książek.
Krajarka jednonożowa wyposażona jest w jedno narzędzie tnące (nóż) wykonujące ruch postępowy. W krajarkach dostęp do miejsc niebezpiecznych tworzonych przez nóż i belkę dociskową od strony obsługi może być uniemożliwiony przez osłony bez otworów bocznych z blokadą lub elektroczułe urządzenia ochronne (ESPD) usytuowane nad stołem i osłony boczne bez otworów, lub sterowanie oburęczne i elektroczułe urządzenie ochronne.
Bigowanie – jest stosowane w celu poprawienia otwieralności i polega na wykonaniu mocnego zgięcia materiału w określonym miejscu. Bigowanie oznacza wykonywanie na papierze lub kartonie specjalnych wgniecen. Wgniecenia te mają za zadanie ułatwienie, a właściwie umożliwienie odpowiedniego zgięcia kartki lub kartonu. Bigowanie wykonuje się za pomocą bigownicy.
Niektóre druki powinny zostać odpowiednio przygotowane do wykonywania potrzebnych zgięć. Jeśli papier jest cienki i podatny na zgięcia, to bigowanie nie jest wymagane. Jeśli natomiast papier jest grubszy, sztywniejszy albo pokryty specjalną warstwą zabezpieczającą, to estetyczne i precyzyjne zgięcie, bez bigowania, byłoby niemożliwe.